Вершы Пра Восень Для Дзяцей
Вершы пра Новы год i зiму. Верш пра восень. Вершы для дзяцей. Адреса, телефоны, контактные странички. Вершы і казкі для дзяцей (2. Вершы пра восень (6). Вершы для дзяцей пра восень. Вы находитесь на странице вопроса 'апавяданне пра восень'. Правілы бяспекі дзяцей летам. Прыказкі і прымаўкі пра восень; Вершы пра.
Самыя папулярныя старонкі (175521) (173946) (162286) (155654) (153262) (152209) (151685) (148590) (142513) (141254). » » » Вершы пра восень. Восень ціха прыварожвае Залатою шчымлівай парой.
Лісцяў-кветак мігценне прыгожае Ашчаджае вястун-лістабой. Ён сваё яшчэ возьме напоўніцу, Скіне з дрэваў убранне на дол. А пакуль сэрца радасцю поўзніцца - Фарбаў-водбліскаў цэлы прыпол. Уладзімір Мароз Восень Восень абсыпала дрэвы Жоўтым прыгожым лістком, Восень сабрала пасевы З поля пагодным дзяньком, Збожжа ў гумно накладала, Бульбу ссыпала ў мяхі, Ў косы цыбулю сплятала, Вешала іх ля страхі. Лушчыла ў торбы сланечнік, Мак, і хвасолю, і боб.
Восень у клопаце вечным, Хай дапаможа ёй Бог! Ірына Багдановіч Колеры восені Пафарбавала восень Клёны У колер жоўты І чырвоны. На спелых гронках Арабіны - Бялюткіх нітак Павуціна. А за сцяжынкай Паглядзі ты - Зялёнай руні Аксаміты. І немагчыма Надзівіцца На восень - Цуда-чараўніцу.
Віктар Шымук Асенні малюнак Як охра, пажаўцела восень, Зямля рыхтуецца к зіме. Мільгне на небе раптам просінь, А вецер золкі дзьме ды дзьме. Туман малочны лістапада Пакрыў палі, пакрыў лугі, Чарнеюць ля дарог прысады Ад халадоў і ад тугі. Мікола Сабалеўскі Залатая асенняя раніца Залатая, асенняя раніца! Хараством ты на свеце адна. Сонца ў пушчы глыбокай купаецца І ніяк не дастане да дна Мітусіцца лісцё па аселіцы, Як дзвіна матылькоў-мітульгі. І ўзвее яна, і пасцелецца, Распаветрыцца на берагі.
Вершы Пра Восень Дзецям
А яны, берагі-беражыстыя, На срымаюць асенні напеў. І ліецца, віецца сукрысты ён І разгортваецца каля дрэў Прытулі, прыхіні на апошняе І згадай гэты дзень залаты, Што над пушчай, згалелымі пожнямі Рассыпаў залатыя лісты. Рассыпаў і раскідваў прыгоршчамі На красу, на жаль, на ўспамін.
Развітальная хвіля найгоршая, яна можа і сэрца спаліць. Не бядуй, не гаруй – пад цяжарамі Мне не йсці, шчасця ў іх не шукаць, З-за балота мігціць, за выгарамі Прамяніцца пярэстая гаць. Ты дарэмна заплакала: Я прыду, я вярнуся ізноў.
Лёс для ўсіх не бывае аднакавы, Як для тых засмучоных лістоў. Залатая, асенняя раніца! З хараством, з пекнатою – бывай! Ужо сонца за пушчу хаваецца, Кармазынам гарыць небакрай Уладзімір Дубоўка Пальцы жоўтых кляновых лістоў Пальцы жоўтых кляновых лістоў Мкнуцца восень схапіць за шыю. Не парушыць яе хараство, Не парушыць лісты залатыя.
Клён у вокны забразгатаў, Адгукнулася каняю рэха. Месяц рваў арэхі з куста, Раскідаў над сусветам арэхі. Яны ў воўне блакітнай ляглі і плывуць над зямлёю шырокай. Закрасуе ізноў на зямлі, Хараство закрасуе навокал. Ахіне нас, атуліць усіх, Дасць у сэрцы, на думкі патолю. Прынясе летуценняў сваіх Нам у сінім цудоўным прыполе. Восень выплача слёзы ўсе, Каб іх людзі ніколі не зналі.
У нябеснай блакітнай красе радасць ходзіць бясконцаю хваляй. Яна прыйдзе і да камяніц, Яна прыйдзе пад шэрыя стрэхі. Ліставея міне, адшуміць І рассыплецца каніна рэха Уладзімір Дубоўка Едзе восень Змоўкла наваколле, Лес адгаманіў. Едзе восень полем На рабым кані. А за сінім борам — Я разгледзеў сам — Сядзе ў санкі скора Белая зіма. Валянцін Рабкевіч Восень, восень залатая Восень, восень залатая Сее радасць на зямлі, Хмарка ў сінім небе тае, Мкнуць у вырай жураўлі. Ніткай срэбнай павуцінне Ў косах сонейка блішчыць.
Што за цуднае зіхценне! Што за ціш вакол стаіць!
Я іду лясною сцежкай, Як па мяккім дыване. Восень з ветлівай усмешкай На спатканне выйшла мне. Ярка, хораша прыбрала Ўсюды дрэвы і кусты I зямлю памалявала Ў колер жоўта-залаты. Сяргей Новік-Пяюн. Лісцё ў кастрычніку ляціць На мокрую траву.
Ля весніц клён стары стаіць, Схіліўшы галаву. Пяюць вятры, нясуць яны Халодны змрок і сум. І сцелюць лісцяў дываны - Асеннюю красу. Цябе любіў я і люблю, Мой звонкі лістапад. Бы ў грудзі, грукае ў зямлю Антонаўскі апад. На ўзлёце крылле распусціў Знясілены вятрак.
Ён жорны цэлы век круціў, Стаміўся, небарак. Калючы дождж яго дзяўбе, А ён з-пад самых зор Глядзіць, паставіўшы сябе Вятрам наперакор. Мікола Хведаровіч Лістапад З буйных ліп і бяроз Лісты валяцца. Між павалаў і лоз Рассыпаюцца. Шапацяць, шалясцяць Залацістыя, Ўвысь галінкі глядзяць Пусталістыя. А як прыйдзе вясна — Ўсё адменіцца, I галінкі ізноў Зазяленяцца.
Янка Купала ВОСЕНЬ Надакучыла восені Паннай быць залатою, Пажадала застацца Дзеўчыной маладою. Той калінкаю кволай, Сумнай і закаханай, Прыгажуняй рабінай, У каралі прыбранай. Палявою бярозкай, Віхраста прычэсанай, І той песняй журботнай, У вырай панесенай.
Адкупілася восень Дарагімі дарамі. Развіталася з просінню Праліўнымі дажджамі, Туманамі грыбнымі, Вятрамі галоснымі, Кучаравымі хмарамі Ды скрыпучымі кроснамі. Да наступнага году! Да багатага ўроду! Да ўбораў мядзяных! Да вяселляў жаданых! Лідзія Полазава Цэтлікі (тэгі) Kryscina, 31.08.11 2:08 Рэд. Трекеры для торрента.
Kryscina, 10.12.11 23:39 Адзнакі: 0.00/5.00 0. Няма каментараў да гэтага артыкула Перайсці: / / / / / / / / / / / / / / / / У артыкулах захаваны правапіс аўтара. Тэксты выкладзеныя ў азнаямленчых мэтах.
Калі знаходжанне пэўнага тэксту ў нашай бібліятэцы парушае Вашыя аўтарскія правы - калі ласка, паведамце пра гэта па адрасе dzietki@gmail.com і мы тэрмінова прыбяром тэкст з сайту. © 'Нашыя дзеткі', 2006-2010. Усе правы абароненыя. Выкарыстанне матэрыялаў у камерцыйных мэтах ЗАБАРОНЕНАЕ.
Пры некамерцыйным выкарыстанні матэрыялаў спасылка на сайт 'Нашыя дзеткі' абавязковая. Па ўсіх пытаннях!
Дождь идет Туча-кошка, хвост трубой, Туча с длинной бородой, Туча-лошадь, туча-жук. А всего их двести штук. Бедным тучам очень тесно, Нету тучам в небе места. Перессорятся все двести, А потом заплачут вместе. И кричит внизу народ: 'Разбегайся, дождь идет!' Лукич. Осени привет Ветер-почтальон Письма разносил, Дул, старался он, Не жалея сил.
Вершы Пра Восень Для Дзяцей
На листве цветной Осени привет, Дождик затяжной Сыплет свой ответ. Пруд покрылся весь Нотками дождя, Пишет небо песнь, В осень уходя.
Маршалова. Листопад Опавшей листвы разговор Еле слышен: - Мы с кленов. Мы с яблонь. Мы с вишен. С черемухи.
Везде листопад: На пороге морозы! Капотов.
Листопад Листопад! Лес осенний конопат. Налетели конопушки, Стали рыжими опушки, Ветер мимо пролетал, Ветер лесу прошептал: - Ты не жалуйся врачу, Конопатых я лечу: Все рыжинки оборву, Побросаю их в траву!
Минский. Как хорошо в гостях у осени Среди березок золотых. Подольше б золота не сбросили, Стоял бы лес, багрян и тих. Почаще б солнышко усталое Гостило в золотом лесу, Чтоб защитить от ветра шалого Лесную позднюю красу. Найденова.
Осенний листок За окошком лист осенний пожелтел, Оторвался, закружился, полетел. Желтый листик подружился с ветерком, Все кружатся и играют под окном.
А когда веселый ветер улетал, Желтый листик на асфальте заскучал. Я пошла во двор и листик подняла, Принесла домой и маме отдала. Оставлять его на улице нельзя, Пусть живет всю зиму у меня. Чусовитина. Ветрено, ветрено, Вся земля проветрена, Ветер листья с веток Разогнал по свету: Липовый, березовый, Желтый лист и розовый, Красный, разноцветный, Старый лист газетный.
Солнечно, ведрено, Ветрено, ветрено!